podcast o fotografii
Dzisiejszy gość to absolwent Europejskiej Akademii Fotografii, autor kilku projektów artystycznych i wystaw, ale również wzięty fotograf ślubny, który żyje głównie z reportażu ślubnego. Pracował na planie filmowym, współtworzy fotograficzną grupę na Facebooku i myśli o zajęciu się stolarką. Ale, jak mówi, fotografii nie porzuci.
Czytaj dalej #6 – Jakub Nowotyński
Gość piątego odcinka podcastu uważa, że w fotografii najważniejsze są pozytywne reakcje osób fotografowanych, które dodają pewności siebie, a chcącym fotografować radzi używanie do tego celu telefonu i mówi, że dobrych zdjęć trudniej jest szukać w swojej codziennej okolicy, niż w podróży.
Roland Okoń to wrocławianin, ktory od 2016 roku wydaje Vegetarian Calendar. Nie jest to jednak zbiór fotografii kulinarnych, czy też drastycznych zdjęć dokumentujących to jak wykorzystujemy zwierzęta. To akty.
Autor wysmakowanych zdjęć kobiet postanowił, że w swoim kalendarzu co roku pokaże zdjęcia 12 wegetarianek i weganek. W roku 2019 n zdjęciach pojawiły się m.in. aktorki Agata Buzek i Paulina Holtz.
Czytaj dalej #4 – Roland Okoń
Mokry kolodion, guma dwuchromianowa, cyjanotypia, światłodruk czy przetłok bromolejowy to tylko część technik fotograficznych, którymi pasjonuje się i o których uczy inżynier chemik Andrzej Pytliński.
Czytaj dalej #3 – Andrzej Pytliński
Gościem drugiego odcinka Fotogenicznego podcastu jest Tadeusz Rolke. Pytam go m.in. o to jak wygląda aktywność zawodowa 91 – letniego fotografa? Czy autor słów „Kantora fotografuje się jak szewca” woli fotografować Kantorów, ludzi świata kultury, czy szewców? Czy czuje się spełniony jako fotograf i kogo jeszcze chciałby sfotografować (tutaj odpowiedź bardzo zaskakuje mnie osobiście i nie tylko). Rozmawiamy również o tym, czy to robienie fotografii „niepotrzebnych”, niezamawianych, to może być klucz do sukcesu w tej dziedzinie? No i oczywiście rozmawiamy o fotografowaniu kobiet…
Człowiek, którego nie interesują piksele a z papierów lubi jedynie fotograficzny opowie też o tym, jak nie sfotografował Jerzego Giedroycia i Gustawa Herlinga-Grudzińskiego.
Janusz Moniatowicz, rocznik 1958, swój debiut wystawowy miał w 1976 w Bolesławcu, w którym się wychował. W tym roku mijają 44 lata od tej wystawy.
Także w 1976 roku Janusz Moniatowicz dowiedział się o istnieniu Josefa Sudka i pierwszy raz w życiu trafił z wycieczką szkolną do Pragi. 10 lat później i jednocześnie 10 lat po śmierci Sudka fotografował pozostałości jego domu i jednocześnie pracowni w Pradze.
Rozmawiam z nim o tym, co jest najważniejsze w fotografii i czego najbardziej w fotografii nie lubi. O różnicy między rzemiosłem a sztuką, o tym jak nie sfotografował Michaela Jacksona i jak sfotografował pracownię Sudka. Fotografie domu wielkiego czeskiego fotografika stały się dla Janusza Moniatowicza przepustką do wystawy w Centre Pompidou w Paryżu i były pierwszymi pracami polskiego fotografika w zbiorach Victoria & Albert Museum w Londynie. Uwierzycie, że ten sukces pozbawił go pracy?
Nazywam się Bernard Łętowski i od lat zajmuję się fotografią, od kilkunastu lat jest ona dla mnie zawodem. Pracuję również jako dziennikarz a także jestem współautorem prowadzonego z przyjaciółmi podcastu #niemapuenty.
Czytaj dalej Autor
Fotogeniczny podcast jest próbą rozmów o fotografii ze znakomitymi fotografami, którzy może nie są gwiazdami social mediów i zbiorowej wyobraźni, ale ich wiedza i talent nie kłaniają się modom.
Czytaj dalej O co chodzi?